هایفما زمانی رخ می‌دهد که خون در قسمت جلویی چشم جمع می‌شود. این مشکل بین قرنیه (پنجره شفاف و گنبدی شکل جلوی چشم) و عنبیه (قسمت رنگی چشم) اتفاق می‌افتد. خون ممکن است بخشی یا تمام عنبیه و مردمک (دایره گرد و تیره در وسط چشم شما) را بپوشاند. در صورت ابتلا به هایفما، بینایی شما ممکن است تا حدی یا کاملاً در آن چشم مسدود شود.
تجمع گلبول‌های قرمز خون در داخل محفظه قدامی به عنوان هایفما شناخته می‌شود. مقدار کمی از خون که فقط در معاینه دقیق میکروسکوپی مشهود است، میکروفیف نامیده می‌شود. اکثر بیماران با سابقه‌ای که به علت ایجاد مشکل مرتبط است مراجعه می‌کنند. سابقه تروما یا جراحی چشم که بتازگی انجام شده است، شایع‌ترین عوامل خطر هستند. با وجود درجه یا علت ایجاد هایفما، مدیریت و عوارض مرتبط با آن می‌تواند برای هر چشم پزشک چالش برانگیز باشد.
هایفما معمولاً زمانی رخ می‌دهد که یک آسیب باعث پارگی عنبیه یا مردمک چشم شود. گاهی اوقات افراد یک رگ خونی پاره شده در جلوی چشم را با یک هایفما اشتباه می‌گیرند.
پارگی رگ خونی در چشم یک بیماری شایع و بی ضرر است که خونریزی زیر ملتحمه نامیده می‌شود. خونریزی زیر ملتحمه دردناک نیست. هایفما باید به درستی درمان شود وگرنه می‌تواند باعث مشکلات دائمی بینایی شود.
علائم
علائم هایفما شامل موارد زیر است:
- خونریزی در جلوی چشم
- حساسیت به نور
- درد در چشم
- تاری، تاری یا مسدود شدن دید
هایفما معمولاً در اثر آسیب دیدگی چشم در اثر تصادفات یا انجام ورزش ایجاد می شود. هایفما می‌تواند ناشی از سایر موارد کمتر رایج باشد، از جمله:
- عروق خونی غیرطبیعی در سطح عنبیه
- عفونت چشم ناشی از ویروس تبخال
- مشکلات انعقاد خون
- مشکلات مربوط به لنزهای مصنوعی که بعد از جراحی آب مروارید در چشم قرار می گیرند
- در موارد بسیار نادر، سرطان چشم
علل ایجاد هایفما
هایفما می‌تواند بعد از ضربه‌های ناگهانی یا جدا جدا، بعد از جراحی داخل چشم، خود به خود ایجاد شود (به عنوان مثال، ملانوم عنبیه، دیستروفی میوتونیک ، کراتوویت (مانند هرپس زوستر)، لوسمی ، هموفیلی ، بیماری فون ویلبراند، و در ارتباط با استفاده از موادی که عملکرد پلاکت یا ترومبین را تغییر می‌دهند (به عنوان مثال، اتانول، آسپرین، وارفارین).
ضربه ناگهانی شایع‌ترین علت ایجاد یک هایفما است. نیروی فشاری به کره چشم می‌تواند منجر به آسیب عنبیه، ساختار مژگانی، شبکه ترابکولار و عروق مرتبط با آنها شود. نیروهای ناشی از آسیب می‌توانند این عروق را پاره کرده و منجر به تجمع گلبول‌های قرمز خون در داخل محفظه قدامی شوند.
هایفمای حین عمل یا بعد از عمل یک عارضه شناخته شده برای هر عمل جراحی چشم است. گاهی اتفاق می‌افتد که قرار دادن لنز داخل چشمی در داخل محفظه قدامی می‌تواند منجر به التهاب مزمن، عروق ثانویه عنبیه و هایفم‌های مکرر شود.
از آنجایی که بیشتر این مشکل به دلیل آسیب‌های ورزشی اتفاق می‌افتد، استفاده از عینک محافظ مهم است. آسیب‌های ورزشی، به ویژه با توپ‌های کوچک مانند راکت، می‌تواند مشکلات جدی در چشم ایجاد کند. این صدمات علاوه بر هایفما، می‌تواند باعث آب مروارید، جداشدگی شبکیه و گلوکوم شود و حتی منجر به نابینایی شود. در صورت آسیب دیدگی چشم، فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید.
یک چشم پزشک برای تشخیص هایفما، چشم شما را به طور کامل معاینه می‌کند. پزشک بررسی می‌کند:
- چقدر خوب می‌توانید ببینید
- فشار در چشم شما
- بررسی داخل چشم شما
هایفما چگونه تشخیص داده می‌شود؟
در برخی موارد، چشم پزشک ممکن است سی تی اسکن را تجویز کند. این اسکن وضعیت استخوان‌هایی را که در گودی چشم و سایر قسمت‌های صورت شما شکل گرفته‌اند بررسی می‌کند.
هایفما چگونه درمان می‌شود؟
بر اساس آنچه چشم پزشک هنگام بررسی هایفما شما پیدا می‌کند، ممکن است از شما بخواهد:
- برای محافظت از آن، یک محافظ مخصوص روی چشم خود قرار دهید
- فعالیت بدنی خود را کاهش دهید یا در رختخواب استراحت کنید
- سر تخت خود را بالا ببرید تا به تخلیه چشم شما کمک کند
بهتر است به چشم پزشک خود مراجعه کنید تا بتواند سلامت چشم و فشار چشم شما را بررسی کند. پزشک ممکن است قطره‌های چشمی را برای کاهش تورم داخل چشم و تسکین درد یا ناراحتی تجویز کند.
چشم پزشک ممکن است به شما بگوید از آسپرین استفاده نکنید زیرا می‌تواند منجر به خونریزی بیشتر شود. در برخی موارد، چشم پزشک ممکن است به شما بگوید به بیمارستان بروید تا چشم شما مراقبت و بررسی شود. اگر فشار ضربه وارد شده به چشم باعث افزایش بیش از حد فشار چشم شما شود، می‌تواند منجر به گلوکوم یا آسیب قرنیه شما شود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید تا خون اضافی یا مایع چشمی، برای درمان برداشته شود.